حیف این چشمهام که برای چون توی  بی وفا و بی ارزشی اشک ریخت!

و چه ساده دلم که هنوزم دوست داره



دل من همی داد گفتی گواهی که باشد مرا روزی از تو جدایی

دریغا دریغا که آگه نبودم که تو بی وفا در جفا تا کجایی

هرگز نشد بیای پیشم بگیری دستای منو / بدونی من عاشقتم گوش کنی حرفای منو

تو بی وفا بودی ولی اونی که برات میمرد منم / تا زنده ام دوست دارم اینم کلام آخرم